હિંદી સિનેમાની સૌથી લાંબી ગણી શકાય એવી ફિલ્મશૃંખલા ‘હાઉસફુલ’નો પાંચમો મણકો, 16 વર્ષ બાદ થિએટરમાં 
આવ્યો છે. શરૂઆતથી જ ‘હાઉસફુલ’માં પાત્રોની મૂઠભેડ રહી છે, પણ ‘હાઉસફુલ 5’માં તો પાત્રો-કલાકારોની મેળામાં હોય એવી ભીડ છે. ફિલ્મના બે એન્ડિંગ- 5A અને 5B રાખવામાં આવ્યા છે. મેં 5A જોઈ. વાર્તા ટૂંકમાં જોઈએઃ
બ્રિટનના ધનાઢ્ય રણજિત ડોબરિયાલે (રણજિતે) પોતાના 100મા જન્મદિવસના અવસરે પોતાની જ વૈભવશાળી ક્રૂઝ શિપ પર ભવ્ય પાર્ટીનું આયોજન કર્યું છે. ક્રૂઝ કાંઠા પરથી લંગર છોડે એ પહેલાં જ એનું હાર્ટઅટૅકથી અવસાન થઈ જાય છે. પોતાની સઘળી મિલકત પહેલી પત્નીના પુત્ર જૉલીને મળે એવી જોગવાઈ રણજિત કરી જાય છે. સંપત્તિનો દાવો કરવા ત્રણ જૉલી આવે છેઃ જલાબુદ્દીન (રિતેશ દેશમુખ), જલભૂષણ (અભિષેક બચ્ચન) અને જુલિયસ (અક્ષયકુમાર). આ ત્રણમાંથી સાચો જૉલી કોણ એ જાણવા ક્રૂઝ શિપના ડૉક્ટર ડીએનએ ટેસ્ટ કરે છે, પણ રિપોર્ટ આવે એ પહેલાં ડૉક્ટરની હત્યા થઈ જાય છે. અને ક્રૂઝ શિપ પર મોજૂદ તમામ લોકો પર શંકાની સોય તકાય છેઃ જૉલીની પ્રેમિકાઓ (નરગિસ ફકરી-જેક્લિન ફર્નાન્ડીસ-સોનમ બાજવા), રણજિત ડોબરિયાલની બીજી પત્નીનો બેટો દેવ (ફરદીન ખાન) અને સ્ટાફ (નિકિતિન ધીર-ચિત્રાંગદાસિંહ-ડીનો મોરીઆ-શ્રેયસ તળપદે-જૉની લીવર-ચંકી પાંડે વગેરે).
-અને હવે રિવ્યુઃ દરિયાનાં મોજાં પર સરકતી લક્ઝુરિયસ ક્રૂઝ-શિપ અને સરસમજાના મર્ડર બાદ એમ લાગે કે, ઓહોહોહો- કમાલની ધાંસૂ કૉમેડી થ્રિલર ફિલ્મ જોવા મળશે, પણ આરંભની દસેક મિનિટ બાદ તો પ્રેક્ષકની ઈન્ટેલિજન્સ, લોજિક અને સેન્સિબ્લિટીનું મર્ડર થતું રહે છે. સાજિદ નડિયાદવાલા (કથા-પટકથાલેખક-નિર્માતા), તરુણ મનસુખાની (ડિરેક્ટર) અને કલાકારોની પલટન મળીને આપણા માથે મારે છેઃ ડબલ મીનિંગવાળી, ચીપ, વલ્ગર રમૂજ, એમાંય 69વાળી જોક તો સતત રીપીટ થતી રહે છે (અને અભિનેત્રી સૌંદર્ય શર્માના કૅરેક્ટરનું સેક્સ્યુઅલાઈઝએશન આઘાત પમાડે એવું છે), બુદ્ધિ-તર્કથી કરોડો માઈલ દૂર એવા પ્લૉટ-ટવિસ્ટ અને ઓવરઍક્ટિંગ. હા, સૌથી ખરાબ અભિનય કોણ કરે એની કમ્પિટિશનમાં ઊતર્યા હોય એવો અભિનય છે કલાકારોનો. લંડનના પોલીસ બનતા જૅકી શ્રોફ-સંજય દત્ત હસાવવાને બદલે ત્રાસ આપે છે અને બન્નેના બૉસ છેઃ નાના પાટેકર, જેમને પણ સ્લૅપ્સ્ટિક કૉમેડીની બચાવવામાં આવ્યા નથી…
-પણ કલાકારો કરે શું? કૂવામાં હોય તો હવાડામાં આવેઃ પટકથામાં કશોક ભલીવાર હોય તો કંઈ કરેને? ઈન્ટરવલ પહેલાં ફિલ્મ જેમતેમ આગળ વધતી રહે છે, પણ ઈન્ટરવલ બાદ ફિલ્મ ધબાંગ કરતી દરિયાના તળિયે જઈ બેસે છે. દરેક હાઉસફુલની જેમ, આમાં પણ પશુ-પક્ષીની વલે કરવામાં આવી છે. ઍક્ચ્યુઅલી એક કલરફુલ પૅરટ અને બે વાંદરાએ વધારે સારું કામ કર્યું છે.
આ કહેવાતી કૉમેડી થ્રિલરમાં ન તો કૉમેડી છે ન થ્રિલ. હાઉસફુલ-સિરીઝના ડાઈ હાર્ડ ફૅન પણ નિરાશ થાય એવી ફિલ્મ. એમાંય, 5A અને 5B એમ બે એન્ડિંગનું ગતકડું તો સિનેમાની મશ્કરી છે. પંદર-વીસ મિનિટના જુદા ક્લાઈમેક્સ, પ્રિ-ક્લાઈમેકસ જોવા પ્રેક્ષક ફરીથી 165 મિનિટની ફિલ્મ જોશે? અને પૈસા-સમય-શક્તિ ખર્ચશે, એમ?
2008માં જૉન અબ્રાહમ અને અભિષેક બચ્ચન-પ્રિયંકા ચોપરાને લઈને દોસ્તાના અને ત્યાર બાદ રેઢિયાળ ડ્રાઈવ સર્જનાર ડિરેક્ટર તરુણ મનસુખાની અને ફરહાદ સામજી સહલેખકો છે, જેમણે ભેગા મળીનેઃ “તૂ ક્યા કર્રેલી હૈ”… અને “અબે ગાલિબ કે થૂકે હુએ પાન”… અને “સૂઈ લેકે આયા હૈ ઔર બાતે તલવાર કી કરતા હૈ”?… જેવા સંવાદ લખ્યા છે. મ્યુઝિકની વાત કરીએ તો, ‘લાલ પરી’ સોંગ સાંભળવું-જોવું ગમે છે, પણ ઓ હેલ્લો, ‘ઓમ શાંતિ ઓમ’ના બૅકગ્રાઉન્ડ મ્યુઝિકને વાપરવા પાછળ શું તર્ક હોઈ શકે?
વાતનો સાર એ જ કે, જો તમે નિર્ભેળ પારિવારિક મનોરંજન, ફ્રૅશ સ્ટોરીની આશામાં જશો તો નિરાશ થશો. કેમ કે જમાના જૂની ઢગલાબંધ ફિલ્મોમાં અજમાવાઈ ચૂકેલાં ગતકડાંવાળી ‘હાઉસફુલ 5’ એન્ટરટેઈનર નહીં, પણ ઘોંઘાટિયું કોમિક સરકસ છે. ટૂંકમાં દિશાવિહોણા હાલકડોલક વહાણ જેવી આ ફિલ્મ ઝીરો એક્સપેક્ટેશન સાથે જોવા જજો, જેથી નિરાશા ન ઊપજે.
